Het is alweer December en det is een maond met twee grote feestdaag’n, woarvan natuurluk Karsmis de grootste feestdag is. Dan kriege wi’j old en nij, maar over die Karsdaag’n giet dit keer mien verhaal. As kind herinner ik mij’ det wi’j zo tegen Karsmis op zuuk gong’n in het bos noar mos; det kwaamp dan op de bodem van het karskribbegien. Va gonk dan uut de denn’n de mooiste uutzuken veur in de kamer. Een grote emmer zaand wunn’n der haalt en daor stunt dan de boom in. As kinder moggen wi’j die help’n optug’n, wat arg mooi wark was. Het was toen nog de tied da’j echte keersies in de boom hadd’n, die op een kniepertien e’zet wunnen en dan kwaam’m ze in de boom. Ok had moe ronde koekkies e’kocht met een gatien in ’t midden en doar deden wi’j dan een touwgien deur en moe knupte ze an een takke van de denne. Verder nog wel wat aandere snipsnoorderije, alles an een takkie en dan d’r niet meer an kom’m. Het was veur Kastoamd, dan pas moggen wij der wat van smikkel’n. Het kribbegien kwaamp onder de boom te stoan en moe zette de beelties d’r in. De oamd veur Karsmis stak va de keersies an en dan moggen wi’j de lieties zin’g die wi’j in de schoele e’leert hadd’n en moe zunk dan met oons met. De pietereulielaampe was dan uut vanzelf, allent de keersies an en det is mi’j tut an de dag van vandage bij e’bleem’m. Het koussien stunt dan rood gluiend te braan’n en op het fenuus stunt de soep te trekk’n veur eerste Karsdag. As wi’j uut e’zung’n waar’n, steuk va de laampe weer an en bleus de keersies uut; die mussen immers met Karszundag ok nog eem’m an. De eerste Karsdag met va naor de nachtmisse en det was vake deur de snij en met dikke snijball’n onder de klomp’n; zo schuvel’n wi’j noar de karke. Doar was het hardstikke kold, maar in de volle karke waar’n wi’j zo weer een beettien warm. Uut de karke weer de keersies an. Moe had dan ondertuss’n het beeltien van het kintien in het kribbegien e’legt, de beelties van Jozef en Maria, de os en de ezel, want zo is het Karsverhaal. Moe had eigengebakk’n stoete met rozien’n d’r in en nao het eet’n weer naor bedde, want het was nog te vrog um op te bliem’m. s’Oams de keersies nog weer an en dan moggen wi’j de boom plunder’n. Wij hadd’n d’r lange genog naor e’keek’n. Nao tweede Karsdag moss’n wi’j weer naor de schoele um Karsmis te vier’n met de zusters van het klooster op Slaghaar’n. Eerst naor de misse in de kapel en wat zung’n de zusters mooi en wat stunt in de kapel een mooie karskribbe! Wi’j keek’n oons de oog’n uut de kop. Dan naor de schoele en daor verwenn’n de zusters oons dan met verschillende soorten brood, deur de keukenzusters e’bakk’n. Allemoale een appel en een sinasappel met naor huus en dan vrij tut nao Driekoning’n. Het is meer dan zeum’tig jaor e’leden en toch lig het mij nog heel goed bi’j.
Dinie Spieker